Wprowadzenie do problematyki dupilumabu i ryzyka CTCL
Dupilumab to nowoczesna terapia biologiczna, która blokuje receptor interleukiny 4 (IL-4Rα) i w ten sposób hamuje stan zapalny związany z atopowym zapaleniem skóry (AZS). Od momentu wprowadzenia dupilumabu na rynek amerykański w 2017 roku, pojawiło się wiele doniesień dotyczących związku między jego stosowaniem a rozwojem chłoniaka T-komórkowego (CTCL). Dotychczasowe badania sugerują, że terapia dupilumabem może uwidaczniać, wywoływać lub zaostrzać CTCL, jednak mechanizmy tego zjawiska nie zostały jeszcze w pełni wyjaśnione. W najnowszym badaniu, które analizuje dane z bazy TriNetX, zbadano, czy stosowanie dupilumabu w leczeniu AZS wiąże się z zwiększonym ryzykiem rozwoju CTCL, a także zidentyfikowano grupy pacjentów najbardziej narażone na to ryzyko.
Metody badawcze i analiza danych
W badaniu retrospektywnym wykorzystano bazę danych TriNetX, która obejmuje ponad 107 milionów pacjentów. Wybrano pacjentów z rozpoznaniem AZS, którzy byli leczeni dupilumabem oraz tych, którzy nie otrzymywali tej terapii. Po zastosowaniu kryteriów wykluczenia, zidentyfikowano 19 612 pacjentów w każdej grupie, dopasowanych pod względem wieku, rasy i płci. Analizowano ryzyko rozwoju CTCL, uwzględniając różne podtypy chłoniaka oraz wiek pacjentów. W badaniu wzięto pod uwagę również czas trwania terapii dupilumabem.
Wyniki badania dotyczące ryzyka CTCL
Ogólne wyniki dotyczące ryzyka CTCL
W grupie pacjentów leczonych dupilumabem zidentyfikowano 55 przypadków CTCL, podczas gdy w grupie kontrolnej 12 przypadków. Ryzyko wystąpienia CTCL w grupie dupilumabowej wyniosło 0,28%, co stanowi znaczący wzrost w porównaniu do 0,061% w grupie pacjentów nieleczonych dupilumabem. Obliczone ryzyko względne wyniosło 4,59, co wskazuje na istotny związek między stosowaniem dupilumabu a rozwojem CTCL.
Analiza pod względem wieku pacjentów
Podczas analizy pod względem wieku pacjentów, stwierdzono, że największe ryzyko rozwoju CTCL występuje u osób powyżej 60. roku życia. W grupie leczonej dupilumabem 54,5% przypadków CTCL dotyczyło pacjentów w tej grupie wiekowej. Dodatkowo, w ciągu pierwszego roku terapii zdiagnozowano 61,2% przypadków CTCL. Warto zauważyć, że w grupie kontrolnej wszystkie przypadki CTCL wystąpiły u pacjentów powyżej 60. roku życia.
Podtypy CTCL u pacjentów leczonych dupilumabem
W grupie pacjentów leczonych dupilumabem większość przypadków CTCL dotyczyła Mycosis Fungoides (MF), co stanowiło 81% wszystkich zdiagnozowanych przypadków. Zaledwie 3,6% przypadków to Sézary Syndrome (SS). Wyniki te podkreślają, że dupilumab może być szczególnie związany z rozwojem najczęściej występującego podtypu CTCL.
Dyskusja na temat wyników i ich implikacji klinicznych
Wyniki badania wskazują na wyraźne różnice w ryzyku rozwoju CTCL u pacjentów leczonych dupilumabem w porównaniu do tych, którzy nie byli leczeni tą terapią. Zidentyfikowane przypadki CTCL w grupie dupilumabowej sugerują, że pacjenci z AZS mogą być bardziej narażeni na rozwój chłoniaka T-komórkowego, szczególnie w pierwszym roku leczenia. Ponadto, analiza wieku pacjentów ujawnia, że ryzyko to jest szczególnie wysokie u osób starszych, co podkreśla potrzebę ostrożności przy przepisywaniu dupilumabu w tej grupie wiekowej.
Podsumowanie i zalecenia dla praktyki klinicznej
Wnioski płynące z badania sugerują, że lekarze powinni dokładnie ocenić pacjentów przed rozpoczęciem terapii dupilumabem, zwłaszcza tych z późnym początkiem AZS, nietypowymi objawami oraz szybkim postępem choroby. W przypadku pacjentów, którzy rozwijają objawy CTCL po rozpoczęciu leczenia dupilumabem, zaleca się przeprowadzenie biopsji skóry oraz dalszej diagnostyki, aby wykluczyć lub potwierdzić rozpoznanie CTCL. W przyszłości konieczne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć związek między stosowaniem dupilumabu a ryzykiem rozwoju CTCL.
Bibliografia
Mandel Jenna, Mehta Jaanvi, Hafer Ramsay, Ayub Mahaa, Nusrat Faria, Yang Henry, Porcu Pierluigi and Nikbakht Neda. Increased Risk of Cutaneous T-Cell Lymphoma Development after Dupilumab Use for Atopic Dermatitis. Dermatologic therapy 2024, 2024(9), 2561-2569. DOI: https://doi.org/10.1155/2024/9924306.
