W ostatnich badaniach naukowych zwrócono uwagę na zastosowanie dupilumabu, leku biologicznego, w leczeniu alergicznego grzybiczego zapalenia zatok (AFRS), szczególnie u pacjentów z immunosupresją, którzy nie kwalifikują się do interwencji chirurgicznej. Przedstawione wyniki dostarczają nowych, istotnych informacji na temat skuteczności tego leku w praktyce klinicznej.
Wprowadzenie do alergicznego grzybiczego zapalenia zatok
Alergiczne grzybicze zapalenie zatok (AFRS) zostało po raz pierwszy opisane w 1983 roku i jest uznawane za podtyp przewlekłego zapalenia zatok. Charakteryzuje się ono reakcją nadwrażliwości typu I na grzyby, co prowadzi do stanu zapalnego w obrębie zatok. Pacjenci z immunosupresją, takimi jak ci po przeszczepach narządów, są szczególnie narażeni na infekcje grzybicze, co czyni zarządzanie AFRS w tej grupie pacjentów wyzwaniem.
Prezentacja przypadku pacjentki
W artykule opisano przypadek 32-letniej pacjentki z historią choroby Wilsona oraz przeszczepem wątroby, która przyjmowała leki immunosupresyjne. Pacjentka zgłosiła się do szpitala z rocznym wywiadem postępującego niedrożności nosa oraz objawami takimi jak podwójne widzenie, katar i bóle głowy. Badania obrazowe ujawniły rozległe zmiany w obrębie zatok, a biopsja potwierdziła obecność Aspergillus flavus, co wskazuje na AFRS. Ze względu na ryzyko uszkodzenia tętnicy szyjnej podczas operacji, zdecydowano się na rozpoczęcie terapii dupilumabem.
Wyniki leczenia dupilumabem
Po rozpoczęciu terapii dupilumabem pacjentka zgłosiła całkowitą poprawę objawów w ciągu sześciu miesięcy. Warto zauważyć, że przed rozpoczęciem leczenia jej wynik w skali SNOT-22 wynosił 27, co wskazuje na znaczące problemy z jakością życia związane z objawami nosa i zatok. Po trzech miesiącach leczenia objawy ustąpiły o 60%, a po sześciu miesiącach pacjentka nie miała już żadnych dolegliwości (wynik SNOT-22 = 2).
Analiza wyników
Wyniki tego przypadku są zgodne z wcześniejszymi doniesieniami na temat skuteczności dupilumabu w leczeniu AFRS. Badania wykazały, że dupilumab skutecznie redukuje objawy związane z zapaleniem typu 2, co jest istotne w kontekście AFRS. Pacjenci z tym schorzeniem często nie reagują na tradycyjne leczenie farmakologiczne, a interwencje chirurgiczne mogą wiązać się z poważnymi komplikacjami, zwłaszcza w przypadku pacjentów z dehisencją tętnicy szyjnej.
Dyskusja nad zastosowaniem dupilumabu
W przypadku pacjentów z AFRS, którzy są narażeni na wysokie ryzyko powikłań pooperacyjnych, jak w opisywanym przypadku, dupilumab stanowi obiecującą alternatywę terapeutyczną. Dotychczasowe badania sugerują, że dupilumab może przynieść znaczną ulgę w objawach oraz poprawić jakość życia pacjentów z AFRS. Warto zauważyć, że w badaniach nad dupilumabem nie uwzględniano pacjentów z AFRS, co czyni ten przypadek szczególnie interesującym.
Bezpieczeństwo stosowania dupilumabu
Badania nad bezpieczeństwem dupilumabu wykazały, że jest on dobrze tolerowany przez pacjentów, a działania niepożądane, takie jak infekcje górnych dróg oddechowych czy reakcje w miejscu wstrzyknięcia, są stosunkowo rzadkie. W przypadku pacjentki, która przyjmowała dupilumab przez sześć miesięcy, nie odnotowano żadnych poważnych działań niepożądanych, co sugeruje, że terapia ta może być bezpieczną opcją dla pacjentów z AFRS.
Podsumowanie i wnioski
Opisany przypadek podkreśla znaczenie dupilumabu jako bezpiecznej i skutecznej opcji terapeutycznej w leczeniu recalcitrant AFRS, szczególnie u pacjentów z wysokim ryzykiem powikłań chirurgicznych. Wnioski z tego badania mogą mieć istotne znaczenie dla praktyki klinicznej, wskazując na potrzebę dalszych badań nad zastosowaniem dupilumabu w tej grupie pacjentów. Współpraca zespołu wielodyscyplinarnego jest kluczowa w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia pacjentów z AFRS.
Bibliografia
Alotaibi Naif H., Abaalkhail Mashal, Almusa Hala, Alshenaifi Lama A. and Alomairin Ahmed. Utilization of dupilumab in an immunocompromised patient with extensive allergic fungal rhinosinusitis unsuitable for surgical intervention: A case report. International Journal of Surgery Case Reports 2024, 126(1), 89-93. DOI: https://doi.org/10.1016/j.ijscr.2024.110642.
