W ostatnich latach pojawiły się nowe badania naukowe, które dostarczają istotnych informacji na temat stosowania dupilumabu w terapii przewlekłego zapalenia zatok przynosowych z polipami nosowymi (CRSwNP). Badanie to, prowadzone w trzech ośrodkach, miało na celu ocenę zmian masy ciała u pacjentów leczonych dupilumabem oraz zbadanie potencjalnych korelacji między poprawą w zakresie olfakcji a zmianami w masie ciała. Wyniki tego badania są niezwykle istotne zarówno dla lekarzy, jak i pacjentów, zwłaszcza w kontekście zrozumienia wpływu terapii biologicznej na jakość życia pacjentów.
Metody badawcze i grupa pacjentów
Badanie miało charakter retrospektywny i obejmowało 96 pacjentów z CRSwNP, którzy byli leczeni dupilumabem przez co najmniej 12 miesięcy. Uczestnicy badania byli poddawani ocenie masy ciała, wskaźnika masy ciała (BMI), funkcji węchowej oraz nasilenia choroby. Wszyscy pacjenci byli dorosłymi, a ich stan zdrowia był monitorowany zgodnie z wytycznymi dobrych praktyk klinicznych. Kluczowym elementem badania była analiza wyników testu Sniffin’ Sticks, który ocenia zdolność identyfikacji zapachów.
Wyniki badania: zmiany w masie ciała i funkcji węchowej
Wyniki badania wykazały istotny wzrost wskaźnika BMI oraz poprawę percepcji zapachów po roku leczenia dupilumabem (p < 0.001). Analiza podgrup pacjentów ujawniła, że pacjenci z hiposmią (obniżoną zdolnością do węchu) oraz normosmią (normalną zdolnością do węchu) doświadczyli znacznego przyrostu masy ciała (p < 0.001) w połączeniu z poprawą węchu. Z kolei pacjenci z anosmią (brakiem węchu) nie wykazali znaczących zmian w wartości BMI po roku terapii (p = 0.201).
Analiza wyników: korelacje i obserwacje
W badaniu stwierdzono, że pacjenci, którzy doświadczyli poprawy węchu, mieli również znaczący wzrost wskaźnika BMI (p < 0.001). Co ciekawe, nie zaobserwowano istotnych zmian w masie ciała u pacjentów, którzy nie odzyskali zdolności węchowej. Z analizy wynika, że poprawa funkcji węchowej może być powiązana z poprawą jakości życia pacjentów oraz ich zachowaniami żywieniowymi.
Dyskusja: implikacje kliniczne i przyszłe kierunki badań
Wyniki badania wskazują na złożoność relacji między poprawą węchu a zmianami masy ciała. Choć poprawa funkcji węchowej może prowadzić do zwiększenia apetytu i, w konsekwencji, do przyrostu masy ciała, nie jest to jedyny czynnik wpływający na regulację wagi. Należy również uwzględnić inne czynniki, takie jak aktywność fizyczna, stan emocjonalny oraz genetyka. Badania sugerują, że poprawa przepływu powietrza przez nos po terapii dupilumabem może również wpływać na zwiększenie aktywności fizycznej pacjentów.
Wnioski z badania i przyszłe badania
Podsumowując, badanie wykazało znaczący wzrost BMI u pacjentów z poprawą węchu podczas leczenia dupilumabem. Wskazuje to na potrzebę dalszych badań, które mogłyby wyjaśnić mechanizmy molekularne oraz długoterminowe konsekwencje poprawy węchu na regulację masy ciała. W przyszłości warto byłoby również uwzględnić grupę kontrolną, aby lepiej zrozumieć naturalny przebieg choroby i jego wpływ na masę ciała.
Bibliografia
Rosso Cecilia, De Corso Eugenio, Urbanelli Anastasia, Fadda Gianluca, Saibene Alberto Maria, Ferella Francesco, Spanu Camilla and Pipolo Carlotta. Changes in weight secondary to improved odor perception in chronic rhinosinusitis with nasal polyps’ patients treated with Dupilumab. European Archives of Oto-Rhino-Laryngology 2024, 282(1), 251-256. DOI: https://doi.org/10.1007/s00405-024-09021-0.
